Îroj ji bo min rojek taybet û
mibarek e. Ez ê hevala xwe ya me hev bi tesadifî naskir bibînim. Ji ber wê yekê
di roja herî kelecan û bextewar de me. Belkî ev hesta di min de di lehengên
Decameron de jî tune ye. Kamera xwe ya wêneyan xist çente û ketim rê. Pêşî ji
bo pê ra çawa biaxivim fikirîm lê ji ber tecrûba min a yekem e nizam çawa çêbe.
Keştiya Kadikoyê siwar bûm û derketim cihê herî bilind. Li ber bayê pêlên
deryayê temaşe dikir û bi awirên tûj diketim nav xeyalan…
Qeraxa Kadikoy bi qelebalix û
rengorenga xelqê ve hewayek xweş diheband. Hêdî hêdî ber bi hêla Bereva Modayê
ve diçûm. Hewa îro gelek germ bû û ji ber ku hîn hênikayî nehatibû, ez jî
derbasê di bin siya darek bûm. Li benda wê bûm, lê ew hîn li holê tune bû. Xofek bi
ser laşê min ve dihat û ev bibû saetek li benda wê bûm. Rabûm ser xwe çend car ji
serî heta binî çûm hatim lê ew nehat. Hêviya min hema li ber xilas bûnê bû, lê ji nişka va derket holê, ew nêzî min dibû û ez jî di nav kelecanî de ber bi wê de çûm û min li wê pirsî. Sedema
derengmayîna wê jî ber astengiya tirafîkê bû. Me rojek xweş bi hev re bihurand.
Êvarê dereng em her du jî ji ber meyê serxweş bibûn. Dema em hatin malê saet dihat yekê şevê. Wê cilê xwe ji xwe kir û derbasê banyoyê bû, min jî bi tesîra meyê ve kincê xwe derxist û ketim banyoyê. Min pêşî hinek şerm kir, lê ew wek pisporê van kara dixwiya. Singê wê yê gewr meriv mest dikir û mûyê giyanê min rep dibû. Wext gelekî dereng bû, êdî em derbasê odê bibûn. Ew ketibû xew a bextewariyê, min jî cixareyek vê xist û di nav
dûmanê de bêqisûriya wê dimeyizand. Di çentê xwe de kamera xwe derxist û heb
heb wêneyê wê kişand. Wêneyên bê destûr û xebera wê hatine kişandin hîn di nav albûma
min de cihê xwe diparêze.
0 yorum:
Yorum Gönder