8 Temmuz 2018 Pazar

Blognûs a li Emerîkayê



Piştî panzdeh seat axir gihîştim Îndîanapolîsê. Rêwîtiya balafirê gelek min westandibû. Lê baş bû ku xizmetek hêja dikirin. Ji Stenbolê çarê sibê derketibûm û li Îndîanapolisê jî hema roja din çarê êvarê bû. Ji Parîsê veguhêzî pê balafirê derbasê Îndianapolîsê bûm. Di rêyan de xewa min tu car nayê û  hertim bê xewn dibînim. Lê vê carê tiştek ecêb qewimî. Şeva birê diketim ranezabûm û xewa min pir li Parîsê dihat lê tirsa  jê mayîna balafirê xewn nediket çavên min. Qederê sê seat di balafirgeha Parîsê mam û ji aciziyê nizam çend caran di hindir da çûm hatim. Di seat donzdeh û nîvan de ew ê rêwîtiya emerîkayê destpêbikira. Mabû seatek min. Çûm ber derê têketina balafirê û rûniştim. Ji xew re çûbûm. Nevxêr dema şiyar bûm seat dihat yekî û dilê min dikir zingezing. Tirsa jêmayîna balfirê dilê min peritand. Hema rabûm çûm ber derî, hîn li ber derî çend kes hebûn û piçek rehet bûm, dûre çûm ba wan û bilêta xwe nîşan da û baş bû ku gihîştim çend kesên dawî ku ew jî derbasê hindir dibûn.

Piştî gîhiştina Îndînapolîsê çûm ji bo valêza xwe bigirim, lê pêşî li pasportê nêrîn baş bû ku zêde tişt ji min nepirsîn jixwe ji devê wan tişt nedihat fehmkirin. Gelek bi lez diaxivîn. Dûre ber bi duraxa otobêsan ve çûm zêde nekişand li wir bûm. Ji çend kesên navnîşana ku biçim nîşan da lê nizanibûn kîjan erebe diçe wir. Çend kes got bi Uberê ve dikarî herî lê telefona min li vir nedişixûlî. Çi qas diçû bîna min teng dibû û germahiyek sosret li vî welatê hebû. Qederê seatek di bin germahiyê de mam û dît ku kesek nayê hewara min a bêdeng vegeriyam çûm cihên taqsîyên taybet. Taqsiyek hat û siwar bûm navnîşana xwe nîşan da û got qederê nîv seat şûnve em ê bigihîjin. Li ser dilê min giraniyek peyda bû, ew jî dolarên ku didim vê taqsîyê. Nîv seat xwedê bizanibe ewê çi qas ji  min bistîne. Dema em gihîştin otelê û şofêr got; pêncî û du dolar. Hey Xwedê te nehêle ev qas pere tê dayîn, malmîrat Xwedayê te heye got, dilê xwe de. Lê pêra ketim bazartiyê û me li ser pêncî dolarê bi hev kir. Du dolarê xwe xilas kirim. Destpêkek nebaş bû ji bo min gere perê xwe li gor debara xwe xerc bikim. Lê vê tiştê ji bîr nekim ji vir şûnve bi taqsîyên rengpîs ji vir naçim wir! Valêza xwe girt ketim hindirê otelê, keçekê li wir hebû, xwe pêra da nasîn û ji ber gelek westiyabûm zêde axaftinê dirêj nekir, ew jî fehm kir û nifta derî da min.  Hatim odê û piştî rêwîtiya dirêj bi taqeta ku hîn di min de maye xwe avêt ser ciyên ku teze di bin lepên yekê de derbas bûbe...