28 Nisan 2017 Cuma

Ji ser neqşeyê Gundê Domê






1- Gundê Domê 2- Mezel 3- Dêr 4- Ava Xindeq 5- Diyarê Xindeqê 6- Binê 
Kaniyê 7- Diyarê Kaniyê 8- Qanal 9- Qanala Piçûk 10- Axpîn 11- Çem 12- Çemê Ûso 13- Çir 14- Rêya Mûşê 15- Kanîkork 16- Mêrga Emer Begê 17- Rêya Palasê 18- Mer’a Jorê 19- Avgewr 20- Ade 21- Rêya Hêrgêtê 22- Golwerdek 23- Poxstran 24- Palas 25- Xeybiya 26- Hêrgêt 27- Çemê Mûradê 28- Jor

Fato û Eyşo





 Carek ji caran rehmet li dê û bavê hazir û guhdaran. Hebû tûnebû Fato û Eyşoyek hebû.  Diya Fato mirîbû, ew jî li cem bav û damarya xwe dima. Qîzek damarya wê Eyşo hebû. Çêlekek ku ji diya wê mabû hebû. Dûre ji bo penîr diçin cihê çêlekê û Fato li wir dimîne. Lê ji ber ku çêlek dikare, Fato wî berdide. Êvarê qîza damarya wê tê cem Fato lê Fato hîn penîr xilas nekiribû. Damarya wê dibê; çi elamet hebe, çi elamet hebe di destê wî çêlekê de ye. Damarya wê xwe li nexweşînê datîne. Dûre ji mêrê xwe re dibê; welle tu wî çêlekê şerjê nekî, ezê bimirim. Fatoya guneh jî diçe ber serê çêleka diya xwe digirî û divê; ew ê te şerjê bikin, çêlek dibêje; bira min şerjê kin, goştê min hemiya re tel e, ji te re şirîn e. Hestiyê min jî hebek nevê, hemûyan têxe çelê, ew ê hemû bibe zêr û zîv, hema çi ji Xwedê bixwazî ew ê bide te. Dûre çêleka diya wê şerjê kirin. Goştê wî jî tenê ji Fato re şirîn bû, yên din re tel bû. Hemû goştê çêlekê Fato xwar e. Rojek dewetek hebû û damarya wê kûpek danî ber serê Fato û got; heta em ji dewetê hatin tu yê viya tije bikî hêsir. Dûre ew diçin û Fato dibîne tena serê xwe. Fato ji halê xwe re digirî û jinek xêrxwaz Fato di wê halê de dibîne û lê dipirse. Fato jî hal û mesela damarya xwe jêre dibêje. Jinik dibê tu dînî, çima tu yê tije bikî hêsir. Piçek xwêya xwe û kûpa xwe tije bike av, lehevxe bêje ev hêsir e. Dûre jinik dibê; potê xwe li xwe ke, em ê herin dewetê. Fato bi lez û bez çû cihê hestiya vedike û potê xwast li xwe kir û xwe xemiland. Dûre da pey jinikê çûn dewetê. Di dewetê de qasê bedewbûna Fato kesek din tûne bû, lê damarya wê di dewetê de wê dibîne û qîza xwe re dibê; ev Fato nîn e, min jêre gotibû, kûpê tijeke hêsir heta têm. Dûre damarya wê heta çû malê Fato çibûjî. Fato potê xwe deranî û rûnişt. Wexta damarya wê hat û got; êra Fato ez diçim dewetê tu li dewetêyî, ez têm vir tu li vir î. Fato dibê; qê yê bîna min tune ye…
Dema Fato li dewetê bû, dilê kurê Fakê ketibûyê. Dûre kurê Fakê, Fato ji xwe re dixwaze. Damarya wê qet xweş nebû ji vê halê re û girt Fato xist tendûrê û qîza xwe jî xist pişt perdê. Wexta ku kurê Fakê tê, Fato dibe dîk û dibê;

Qî qîrî qî… Fatma xanim li tendûrê, hêlik û pilik pişt perdê.

Çend caran Fatoya ku bûye dîk wiha dibêje û yek ji wan dibê; ka tendûrê binêrin, tiştek têda heye ku wisa qî qîrî qî… dike. Hindirê tendûrê dinêrin wa Fato di tendûrê de şeql û şemala xwe ya rind daye hindirê tendûrê. Fato ji tendûrê deranîn deweta wê kirin û Fato çû mala kurikê.
Çûyîna wê re demsal çû, zeman çû, damarya wê rojek ji Eyşo re dibê em herin xêrdîtina Fato. Çûn mala Fakê li wir Fato baş li wan dinêrî. Rojek ji Fato re dibêjin; em herin derê behrê ezê serê te û potê te bişom. Eyşo û Fato digire diçin derê behrê. Li wir wexta serê Fato dişon, qetek dirik pişta siyê Fato re dikin. Fato dibe kevok diçe serê darê. Damarya wê qîza xwe dixe cihê Fato û diçin malê. Kurik dibê Fato kanê damarya wê dibê Fato ev e, hingê ber golê gazî madaka kir û digot; koj koj koj… dev û lêvên wê werimîn û tavê li ber golê lê xistiye reş kiriye. Kurik jî dikeve şikê.
Dûre cotkarê wan dibê; ez çi qas diçim ber eşqa û cotkariyê kevokek wiha dibêje;

Qî qîlî qî qilocik.
Divê; Cotkaro!
Divê; haaaa!
Divê; kurê Fakê li mal e.
Divê; eeee.
Divê ereba reş a lêvdeqandî li bal e,
Divê; eeee.
Divê; halê Hesen û Huseynê min çane. 

Kevok wexta ev cotkarê dibîne hema wisa dibê. Cotkar jî diçe kurê Fakê re dibê. Kurê Fakê dibê, dîsa here cotê wexta dîsa got, bê deng nayê min hinek ber jêr were û wexta hat kevirek lêxe. Cotkar wexta diçe cotê, kevok dîsa dibêje;

Qî qîlî qî qilocik.
Divê; Cotkaro!
Divê; haaaa!
Divê; kurê Fakê li mal e.
Divê; eeee.
Divê ereba reş a lêvdeqandî li bal e.
Divê; eeee.
Divê; halê Hesen û Huseynê min çane.

Cotkar dibê deng nay hinek jêr da were û wexta nêzve tê kevirê davê lê dixe û destê xwe davêje çîmika siyê kevokê. Dîbîne ku tiştek di siyê kevokê de heye û wexta dirikê derdixe, dibîne ku Fato ya berê. Dûre Fato hal û meselê jêre dibê û dûre Fato dide pey xwe diçin malê. Fato li malê jî hemû tiştan ji wan re dibêje. Damarya wê û Eyşo jî li wir diçin.

“Ew çûn û Xwedê miradê wan rûyê dinyayê bike, ê me jî îman û quranê bike. Çîroka min çû diyara rehmet li dê û bavê hazir û guhdaran.” 

7 Nisan 2017 Cuma

Çîroka ji bo aşkirina zarokê

     


Huseyn kekê min de bisekine, jixwe wext dereng bû, êdî razê. Dibêjim nabêjim bêfeyde ye, Huseyn bi ya xwe dike û guh nade gotinên min. Aşkirina Huseyn ya Gurê Manço jî zortir e. Tenê rêyek hebû ew jî di ber xwe de çîrokek jê re bêjim, belkî ew dem raza… Huseyn ka bisekine ez ê ji te re çîrokek bibêjim.

Hebû ye, tune bûye, zarokek hebû ye. Ev zarok gelek nerihetiya dikir. Mezinê wê/î çi digot nedigot lê xebera wan nedikir. Rojek ew zarokê nerihet bi serê xwe diçe digere. Êdî gelekî ji malê dûr ketibû, lê xem nedikir. Ji gundê xwe dûr ketibû û nizanibû li ku derê ye. Dû re xwe bi xwe diaxive, stran distrê, bi awayek kêfa wir derdixist. Wext dereng bibû, hêdî hêdî vedigeriya mala xwe. Rê da daristanek dît, ji bo vegere mala xwe wê rêyê bikaranî. Lê ketibû nav talûkeyek xirab. Lawikê belengaz diçe naçe xwe ji nav daristanê xilas nake. Tirs û xofek mezin ketibû dil, êdî fêhm kiribû wenda bûye, di nav naçariyê de bi dengek bilind digiriya. Malbata wî jî meraq kiribûn, dîtin ku hîn nehatiye wan jî li kurê xwe digeriyan. Zarok jî gelek westiyabû, ji bo bê destûr ji malê derketibû, xebera wan nedikir… hwd. poşman bibû. Saet bibû heştê êvarê û di zarokê de taqet nemabû. Hêsirê jê biherike jî ziwa bibû. Dewxa wî diçû, êdî li ber ketinê bû lê dengek bihîst û dît ku malbata wî lê digerin, çi taqet tê da hebû, ber bi hêla wan da reviya. Diya xwe û bavê xwe dît, xwe avêt hemîza wan. Ev lehengê me wê rojê şûnve êdî bê dê û bavê xwe tiştek nekir.


Huseyn te çîrokê ecibande de ka bêje. Huseyn. Huseyn! Deng jê nedihat, min xwe bi ser wî re xar kir, dît ku raketiye. Belkî di serî de çîrokê guhdar nekiribû û ketibû xewê. Bişirîniyek li ser lêvê min xwe nîşan da û xewa li bendê bûm gazî min dikir.

5 Nisan 2017 Çarşamba

fotografkêş




Îroj ji bo min rojek taybet û mibarek e. Ez ê hevala xwe ya me hev bi tesadifî naskir bibînim. Ji ber wê yekê di roja herî kelecan û bextewar de me. Belkî ev hesta di min de di lehengên Decameron de jî tune ye. Kamera xwe ya wêneyan xist çente û ketim rê. Pêşî ji bo pê ra çawa biaxivim fikirîm lê ji ber tecrûba min a yekem e nizam çawa çêbe. Keştiya Kadikoyê siwar bûm û derketim cihê herî bilind. Li ber bayê pêlên deryayê temaşe dikir û bi awirên tûj diketim nav xeyalan… 

Qeraxa Kadikoy bi qelebalix û rengorenga xelqê ve hewayek xweş diheband. Hêdî hêdî ber bi hêla Bereva Modayê ve diçûm. Hewa îro gelek germ bû û ji ber ku hîn hênikayî nehatibû, ez jî derbasê di bin siya darek bûm. Li benda wê bûm, lê ew hîn li holê tune bû. Xofek bi ser laşê min ve dihat û ev bibû saetek li benda wê bûm. Rabûm ser xwe çend car ji serî heta binî çûm hatim lê ew nehat. Hêviya min hema li ber xilas bûnê bû, lê ji nişka va derket holê, ew nêzî min dibû û ez jî di nav kelecanî de ber bi wê de çûm û min li wê pirsî. Sedema derengmayîna wê jî ber astengiya tirafîkê bû. Me rojek xweş bi hev re bihurand. Êvarê dereng em her du jî ji ber meyê serxweş bibûn. Dema em hatin malê saet dihat yekê şevê. Wê cilê xwe ji xwe kir û derbasê banyoyê bû, min jî bi tesîra meyê ve kincê xwe derxist û ketim banyoyê. Min pêşî hinek şerm kir, lê ew wek pisporê van kara dixwiya. Singê wê yê gewr meriv mest dikir û mûyê giyanê min rep dibû. Wext gelekî dereng bû, êdî em derbasê odê bibûn. Ew ketibû xew a bextewariyê, min jî cixareyek vê xist û di nav dûmanê de bêqisûriya wê dimeyizand. Di çentê xwe de kamera xwe derxist û heb heb wêneyê wê kişand. Wêneyên bê destûr û xebera wê hatine kişandin hîn di nav albûma min de cihê xwe diparêze.