Ger û geştek li Stenbola her carî...

Stenbol îcar ji hatinê min ên berê sartir bû. Hema bêje Xwedê sermaya Serhedê tomkirî û li ser Stenbolê da valakirî ye. Ev hatina min a dawî gelek tijî derbas bû. Ez, Azad û Kulîlk bi hev re çûn sergîyên ku vê gavê vekirî ne. Pêşî em çûn Depo Galerî. Li wir li ser medyayên ku li Tirkiyeyê hatî çapkirin û nav bi nav rojnameyên pêşî di kîjan salê de derketine nîşan dane.

Rojnameya kurdî di sala1898an de ji hêla Mîthat Mîqdat Berdirxan ve hatî derxistin. Ev ji bo kurda dîrokek gelek derengmayî ye. Ji ber ku Ermenan xebatên xwe di sala 1832an de destpê kirî û heta sala 1923ya 598 rojname û kovaran derxisti ne. Vê gavê em li xebatê kurdan binêrin heta sala 1923yan hema hema devdorê deh an panzdeh kovar û rojname derketiye. Hema Yahudî, Rûm, Ermen di vê demê de gelek çalak bûne û xebatên xwe li gor kurdan zûtir destpê kirine.

Di sergiyê de kovar û rojnameyên berê bigire heta niha her yekî nûshayek bi dûwar daliqandine.Û di hindir de bi dengek kêm stranên kurdî, tirkî, zazakî, ermenkî û yên yahûdiyan vekiribûn. Ev jî atmosferek baş xistibû hindir.

Dûre em ji wir derketin di nav kolanên pişt Taksîmê yên sar û seqem de ber bi C.A.M Galeriyê ve çûn. Li wir jî sergiyek hebû û me got, em jê bêpar nemînin. Em ketin cihê sergiyê li wir jî resmên ku Mahmur Celayir xêz kiribûn hebû. Bi rastî jî resmên wî baş bûn. Hemû resmên wî axê nîşan dida lê axek reş û li ser axê boyaxên cûr bi cûr hebû, ev jî tiştek aloz derxistibû ortê û fikarandinek di hîşê meriv de çêdikir. Ji ber ku mêrik evqas demek xwe yê dirêj daye van resman, em jî hinek daha li wir man û me resmên xwe bi resman ve kişand û me xwe xist nava resmek din.

Havîn bû, nizam kîjan meh bû lê ez bawerim ku havîn bû û ez çûm Masumiyet Müzesi, lê belaş,ji ber ku kî/ê kitêbê bi xwe re bihaniya ji mesrefê xilas dibû, min jî wisa kir. Lê min kitêbê nexwandibû. Hema dilê min xwest û ez jî çûm. Hema bêje tişt miştên kitêbê jê derketî û ketî vê avahiya sor. Dûwarek bi qotikên cixarê ve hatibû pêçandin û li kêlaka wê jî agahî dida derheqê wê da. Ev ji bo min baş bû. Hema hemû tiştên li wir min bi kêfxweşî dinêrî û dixwend. Ev lehengê me jî dizek têra xwe hebûye. Êdî dawiya kitêbê û muzeyê dihat û min kitêbê di wê muzeyê de xilas kir e.